Nog even en dan is het 2019, nu is het tijd om terug te kijken.

2018 zit er bijna op, ongeveer één week nog en dan gaan we weer optellen. Voor mij was het een bijzonder jaar, het was de start van mijn eigen praktijk. 

Zo kan ik terugkijken op een jaar met veel nieuwe ontmoetingen met fijne mensen, mooie gesprekken en dat bijna allemaal in de natuur. Want daar ben ik het liefst en heb ik mijn aanbod op gericht. Zo heb dit jaar stiltewandelingen beleefd, seizoens- en netwerkwandelingen gelopen, kunst gemaakt met materiaal uit en van de natuur, workshops gegeven over fenomenologisch kijken en gewoon heerlijk gelummeld in de natuur! Ik dank iedereen die het vertrouwen in mij heeft gehad om dit samen met mij te willen beleven.

Mijn start in januari begon heel klein, een website maken en aansluiting zoeken bij organisaties waar ik mij met mijn aanbod bij thuis voel. Dat is een goede keuze geweest. Het is inspirerend en fijn om met anderen samen te werken die ook hun eigen praktijk hebben. Zo kon ik beter mijn eigen vorm vinden hoe ik mijn aanbod wilde ontwikkelen wat ik in de natuur aanbied.

– Dit proces is trouwens nog steeds gaande en zit ik volop in, zeker nu ik zo terug kijk op dit jaar. Dit zal altijd wel doorgaan, je blijft je ontwikkelen en maakt keuzes om nieuwe richtingen in te slaan die je aanbod beïnvloeden. –

Maar terugkomend op mijn prille start, niet alles van mijn aanbod is meteen in één keer goed gegaan. Zo bleek er soms geen interesse voor te zijn. Dat was dan naar en moest ik mijn tegenslag verwerken. (ben ik doorgekomen..) Gelukkig ben ik met een groot deel van mijn aanbod wel met mensen op pad geweest de natuur in en waren het voor mij positieve ervaringen.

En het is grappig om te schrijven dat ik dit juist afgelopen dinsdag (opnieuw) heb geleerd, het is niet erg om te mislukken… Daar leer ik van. ? En ik weet ook dat initiatieven een tweede kans kunnen krijgen. Dit verhaal hoorde ik tijdens een lezingenavond van NRC Live van Paul Iske. Hij is chief failure officer van het Instituut voor Briljante Mislukkingen.

Dus: ik ga in 2019 gewoon door, ook met projecten die dit jaar misschien niet helemaal zo zijn gelopen als ik dat had gedacht. Misschien door een ander pad in te slaan, worden er anderen wel blij van. Daar heb ik vertrouwen in.
En zo zal ik vast en zeker nog wel eens bergen tegenkomen, verkeerde routes nemen of een kuil op mijn pad treffen. Uiteindelijk beloont de top van zo’n berg dan weer dat ik een uitzicht heb waar ik blij van wordt! 
Dit is ook waar ik iedereen mee naar toe wil nemen, dit ís de natuur. Hier beleef je een ervaring over hoe je in het leven staat. Een betere manier dan dit kun je naar mijn idee niet krijgen.
En juist die beeldende manier van kijken die ik van mijn opleiding aan de kunstacademie heb meegekregen pas ik graag toe als buiten ben. Anders kijken naar je vraag. Dat kan goed buiten en werkt fijn. Bovendien is de natuur er gewoon en vraagt niets maar geeft. Je ontspant buiten en helpt je verbeelding..

..Dat heb ik gisteren zelf weer ervaren, ik raakte helemaal in de Kerst-stemming toen ik op de fiets zat en door de natuur fietste. Ik zag een Rudolf (een wilg) aan me voorbij komen. Engeltjes (een sneeuwbes) hangen in de stuiken en de Kerstboom (een plataan) was er ook klaar voor met z’n ballen in de boom!

Dat is wat de natuur met je kan doen, als je met een creatieve en open blik om je heen kijkt. Het maakt me blij en geeft je dag een positieve vibe. Zo wil ik ook afsluiten met een wens die vandaag heel toepasselijk op mijn Flow kalender staat en ik buiten zo ervaar. ?

Ik wens iedereen gezellige feestdagen en een inspirerend 2019!!

En volgend jaar ontmoet ik je graag opnieuw buiten in de natuur of op fijne plekken in de stad.